ভাৰতীয় জাতীয় পতাকাই ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ আশা আৰু আকাংক্ষাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। এইয়া আমাৰ জাতীয় গৌৰৱৰ প্ৰতীক। যোৱা পাঁচ দশকত, সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ সদস্যসহ বহু লোকে নিজৰ প্ৰাণ আহুতি দি হলেও ত্ৰিৰংগাখনক সম্পূৰ্ণ গৌৰৱেৰে উৰুৱাই ৰাখিবলৈ কুণ্ঠাবোধ কৰা নাই।

ৰাষ্ট্ৰীয় পতাকাখনৰ প্ৰতি সাৰ্বজনীন স্নেহ আৰু সন্মান আৰু আনুগত্য আছে। তথাপিও, কেৱল মানুহৰ মাজতেই নহয়, চৰকাৰৰ সংগঠন/সংস্থাসমূহতো, ৰাষ্ট্ৰীয় পতাকাখনৰ প্ৰদৰ্শনৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য আইন, প্ৰথা আৰু নীতি- নিয়মৰ ক্ষেত্ৰত সজাগতাৰ এক লক্ষ্যণীয় অভাৱ প্ৰায়ে লক্ষ্য কৰা হয়। সময়ে সময়ে চৰকাৰে জাৰী কৰা অবিধিগত নিৰ্দেশনাৰ উপৰিও, ৰাষ্ট্ৰীয় পতাকা প্ৰদৰ্শন কৰাটো প্ৰতীক আৰু নাম(অনুচিত ব্যৱহাৰ প্ৰতিৰোধ) আইন, ১৯৫০ (১৯৫০-ৰ নং. ১২) আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় সন্মানৰ অপমান প্ৰতিৰোধ আইন, ১৯৭১(১৯৭১-ৰ নং. ৬৯)-ৰ বিধানৰ দ্বাৰা নিয়ন্ত্ৰিত হয়। ভাৰতৰ জাতীয় পতাকা বিধি, ২০০২ হৈছে সংশ্লিষ্ট সকলোৰে পথ প্ৰদৰ্শন আৰু লাভালাভৰ বাবে এনে সকলো আইন, সন্মিলন, প্ৰথা আৰু নিৰ্দেশনা একত্ৰিত কৰাৰ এক প্ৰয়াস।

Fসুবিধাৰ বাবে, ভাৰতৰ পতাকা বিধি, ২০০২-ক তিনিটা ভাগত বিভক্ত কৰা হৈছে। বিধিৰ প্ৰথম ভাগত ৰাষ্ট্ৰীয় পতাকাৰ সাধাৰণ বৰ্ণনা আছে। বিধিৰ দ্বিতীয় খণ্ড ৰাজহুৱা, ব্যক্তিগত সংগঠন, শিক্ষানুষ্ঠান আদিৰ সদস্যসকলৰ দ্বাৰা ৰাষ্ট্ৰীয় পতাকা প্ৰদৰ্শনৰ বাবে সমৰ্পিত। বিধিৰ তৃতীয় অংশ কেন্দ্ৰীয় আৰু ৰাজ্য চৰকাৰ আৰু তেওঁলোকৰ সংগঠন আৰু সংস্থাসমূহৰ দ্বাৰা ৰাষ্ট্ৰীয় পতাকা প্ৰদৰ্শনৰ সৈতে সম্পৰ্কিত।